De derde "release" van de Volkswagen Caravelle, gebaseerd op de "Transporter T4", werd in 1990 door de Duitsers gepresenteerd - het verschilde radicaal van de vorige modellen, zowel extern als intern, en technisch.
In 1996 onderging de auto een kleine update, die alleen de "neus" van de carrosserie trof - deze werd verlengd om plaats te bieden aan een nieuwe V6-motor onder de motorkap. De productie van de minibus ging door tot 2003 - toen begon de geschiedenis van zijn opvolger.
De derde generatie "Caravel" is een vierdeurs minibus met "appartementen" die plaats biedt aan maximaal negen personen (inclusief de bestuurder).
De buitenafmetingen van de auto zijn als volgt: 4789 mm lang, 1940 mm hoog en 1840 mm breed. De lengte van de wielbasis is 2920 mm en de bodemvrijheid is niet groter dan 150 mm. Het "gevechtsgewicht" van het voertuig varieert van 1640 tot 2100 kg, afhankelijk van de geïnstalleerde motor.
Specificaties. Voor de Volkswagen Caravelle T4 werd een breed scala aan krachtbronnen toegewezen:
- "German" was uitgerust met in-line "fives" met een inhoud van 2,5 liter met centrale injectie en 2,8-liter V-vormige "zesen" met verdeeld "vermogen", die 110-240 pk en 190-270 Nm koppel produceerden.
- Ook voor hem werden atmosferische en turbodiesel "fours" met een volume van 1,9-2,5 liter met een Common Rail-systeem en een 8- of 16-kleps timing aangeboden, die 60-150 "paarden" en 127-295 Nm maximaal potentieel.
De motoren werkten in combinatie met een handgeschakelde transmissie met 5 versnellingen of een automatische transmissie met 4 banden, die standaard tractie aan de voorwielen leverde. Voor de auto was ook de technologie van vierwielaandrijving voorzien, waarbij een lamellenkoppeling verantwoordelijk was voor het aansluiten van de achteras.
"Caravel" van de derde generatie is gebaseerd op het "Volkswagen T4"-platform met een dwarsgeplaatste aandrijfeenheid vooraan en een stalen carrosserie. De auto is uitgerust met onafhankelijke voor- en semi-onafhankelijke achterwielophanging - respectievelijk MacPherson-veerpoten en een systeem met schuine hendels.
"Nemets" heeft een stuurcomplex dat een tandheugelmechanisme en stuurbekrachtiging combineert. Aan de voorkant is de minibus uitgerust met schijfremmen en aan de achterkant - met schijf- of trommelapparaten, afhankelijk van de versie (in de "basis" - met ABS).
De positieve eigenschappen van de Volkswagen Caravelle T4 zijn onder meer: strak uiterlijk, een breed scala aan aanpassingen, uitstekende onderhoudbaarheid, betaalbaar onderhoud, betrouwbaar ontwerp, goede rijprestaties, functionele "appartementen" en nog veel meer.
Maar negatieve momenten zijn hem niet vreemd, namelijk: bescheiden bodemvrijheid en behoorlijke brandstof "eetlust".
